Eskolan, ikasle pasiboak.

Gaur egun hezi gaituzten baloreen ondorioz, indibidualtasuna nagusitu egin da.

Ikuspegi funtzionalista abiapuntutzat hartuz, sistemaren helburu nagusia, probetxuzko langile baliagarriak eratzea da. Horretarako, norgehiagoka, handinahikeria, indibidualismoa eta lehiaren baloreak sustatu behar dira hezkuntza sistemaren bidez. Nietzschek ere, eskolaren helburua honela azaldu zuen; “formar lo antes posible empleados útiles y asegurarse de su docilidad incondicional”.

Konpetentzia honetan garaile ateratzeko, berriz, eskolatik hasi behar entrenatzen. Eskolatik hasi behar konpetentzi eta bideak eta moduak ongi ikasten. Haurrak norgehiagoka jokoan sartuak dira notarik altuenak atera nahian, lan posturik onenak eskuratu ahal izateko. Selektibititatea dugu, adibiderik nabarmenena.

Horregatik estatuak bere gain hartzen du hezkuntza eta politikariek hezkuntza sistema erabaki eta finkatzen dute. Horrela, aukeratutako ezagutzak erakutsi eta haurtzarotik nahi dituzten baloreak ezartzen dituzte. Nahi eta nahi ez ikasleak, jokamoldeak, zuzenean nahiz zeharka, jasotzen eta bereganatzen joango da, ikasle malguak sortuz, gizarte pasibo bat eraikiz.

Pedro Garcia Olivok idatzitako El irresponsable liburuan ondo adierazi zuenez, “una sola boca que habla y muchisimos oidos, con un número menor de manos que escriben: tal es el aparato académico exterior, tal es la máquina cultural puesta en funcionamineto”.