Hezkuntza, soziologiaren ikuspegitik

Hezkuntzak bere sorreratik, ikuspegi funtzionalista (1950/60) izan zuen nagusi. Émile Durkhein-en teorietan onarritu zen.

Funtzionalisten arabera, "hezkuntza sistemaren helburu nagusia gizartearen modernizatzea izango da, formazioaren bidez gizakiak gizarte industrialerako prestatuz. Horrela, funtzionalistentzat formazioaren eta lanpostuaren arteko korrelazioa ematen da, oro har. Gizartearen hierarkizazioa, ondorioz, soldata, prestigioa eta gizarte baliospena aldagaiei loturik egongo da."



Eskolaren helburu nagusia beraz, probetxuzko langile baliagarriak eratzea izango da. Funtzionalistek, sistema meritokratika batean oinarrituko dira. Hau da, lan desberdinen banaketa, bakoitzaren meritoen arabera banatuko da.

Ondorioz, langile eta pertsonen harremanak, antolaketa ekonomikoan oinarritzen dira, klase sisteman oinarritutako kapitalismoan hain zuzen ere. Sistema kapitalistaren oinarria boterea da, eta botere harremanak zapaltzaile eta zapaldua ekartzen du. Horregatik hezkuntza sistema bidez, gizarte esplotatu bat sortzen da, non batzuk lan egiten duten , besteak irabaziak ateratzen dituzten bitartean.

Sistema eredu honekin bukatzeko, ikuspegi kritikoa zabaldu zen. Ikuspegi kritikoren iturburua neomarxismoa da. Eredu honek, hezkuntzaren bitartez, gizarte patehartzaile eta kritikoa sortu behar dela aldarrikatzen du.